Comparison of demographic and clinical characteristics between pandemic and pre-pandemic period in non-COVID intensive care units: a retrospective study.

BACKGROUND: A major problem of the coronavirus pandemic is the increase of patients requiring intensive care unit (ICU) sup-port in an extremely limited period of time. As a result, most countries have prioritized coronavirus disease 2019 (COVID-19) care in ICUs and take new arrangements to increase hospital capacity in emergency department and ICUs. This study aimed to evaluate the changes in the number, clinical and demographic characteristics of patients hospitalized in non-COVID ICUs during the COVID-19 pandemic period compared to the previous year (pre-pandemic period), and to reveal the effects of the pandemic. METHODS: Hospitalized patients in non-COVID ICUs of our hospital between 11 March 2019 and 11 March 2021 were included in the study. The patients were divided into two groups according to date of the start of the COVID period. Patient data were scanned and recorded retrospectively from hospital information system and ICU assessment forms. Information regarding demographics (age and gender), comorbidities, COVID 19 polymerase chain reaction result, place of ICU admission, the diagnoses of patients admitted to ICU, length of ICU stay, Glasgow coma scale and mortality rates, and the Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II score were collected. RESULTS: A total of 2292 patients were analyzed, including 1011 patients (413 women and 598 men) in the pre-pandemic period (Group 1) and 1281 patients (572 women and 709 men) in the pandemic period (Group 2). When the diagnoses of patients admitted to ICU were compared between the groups, there was a statistically significant difference between post-operation, return of spon-taneous circulation, intoxication, multitrauma, and other reasons. In the pandemic period, the patients had a statistically significant longer length of ICU stay. CONCLUSION: Changes were observed in the clinical and demographic characteristics of patients hospitalized in non-COVID-19 ICUs. We observed that the length of ICU stay of the patients increased during the pandemic period. Due to this situation, we think that intensive care and other inpatient services should be managed more effectively during the pandemic.

Is It Possible to Use Prognostic Nutrition Index to Predict Mortality of ICU COVID-19 Patients?

Objectives: The prognostic nutrition index (PNI), as an indicator of inflammation and immunity, is calculated by “serum albumin (g/L)+5×lymphocyte count (109/L).” A lower PNI could determine a poor prognosis. Recent publications showed that lower albumin levels are correlated with an increased mortality to the coronavirus disease 2019 (COVID-19). This research aimed to determine the PNIs predictive value of mortality at intensive care units (ICUs) in patients with COVID-19. Methods: In this retrospective one-centered research, 391 patients with COVID-19 followed up at ICU included in the study. Demographic data, comorbidities, thorax computed tomography, polymerase chain reaction results, length of stay, and laboratory results were collected and statistically analyzed. Results: Data from 306 patients were analyzed. Older age (>65-yearsold), hypertension, and cardiac diseases were found to be risk factors. Higher Acute Physiologic Assessment and Chronic Health Evaluation II scores were associated with increased mortality. Increased procalcitonin, creatinine, aspartate aminotransferases, lactate dehydrogenases, white blood cell count, D-dimer, fibrinogen, ferritin, brain-natriüretic peptide, and calcitonin-related peptide were related to mortality. Lower PNI scores were noted as indicators of mortality and prognosis. Conclusion: Lower PNI scores indicate increased mortality and the length of stay in patients in the ICU. PNI scores could be useful in predicting the prognosis of patients with COVID-19. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Bağışıklık ve inflamatuvar durumun ortak belirteci olan prognostik beslenme indeksi (PNI), “serum albumini (g/L)+5×lenfosit sayısı (109/L)” formülü ile hesaplanır. PNI düşüklüğü hastaların kötü prognozuna işaret edebilir. Koronavirüs hastalığı (COVID-19) olan hastalarla yapılan çalışmalarda da düşük serum albumin düzeylerinin artmış mortalite ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Bu çalışmada, PNI skorlarının yoğun bakım ünitelerinde yatan COVID-19 hastalarının mortalitesini takip etme etkinliği araştırılmaktır. Yöntem: Tek merkezli ve retrospektif olarak yapılan bu çalışmaya yoğun bakımda tedavi edilmiş 391 COVID-19 hastası dahil edildi. Hastaların demografik verileri, komorbiditeleri, toraks bilgisayarlı tomografi değerlendirmeleri, polimeraz zincir reaksiyonu sonuçları, yatış süreleri ve laboratuvar değerleri kaydedildi. Bulgular: Çalışmada 306 hastanın verileri değerlendirildi. Íleri yaş (>65 yaş), hipertansiyon ve kalp hastalığı risk faktörü olarak anlamlı bulundu. APACHE II skorlarının yüksekliği artmış mortalite ile ilişkili değerlendirildi. Prokalsitonin, kreatinin, aspartat aminotransferaz, laktat dehidrogenaz, beyaz küre, D-dimer, ferritin, fibrinojen, beyin natriüretik peptidi (BNP) ve C-reaktif protein (CRP) yüksekliği artmış mortalite ile ilişkilendirildi. PNI skorlarının düşüklüğü mortalite açısından prognostik faktör olarak değerlendirildi. Sonuç: Düşük PNI skorları, yoğun bakımdaki hastalarda mortalite ve kalış süresinin arttığını gösterir. PNI skorları, COVID-19 hastalarının prognozunu tahmin etmede faydalı olabilir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Journal of the Society of Thoracic Carido-Vascular Anaesthesia & Intensive Care is the property of Gogus Kalp Damar Anestezi ve Yogun Bakim Dernegi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

The Relationship Between Blood Transfusions and Mortality and Length of Stay in Patients Followed up with a Diagnosis of COVID-19 in Intensive Care Units

Objective: The number of studies investigating the requirement for red blood cell (RBC) transfusions and the effects of transfusions on mortality in intensive care unit (ICU) patients with coronavirus disease-2019 (COVID-19) is limited. This study investigated the relationship between RBC transfusions and the prognostic laboratory criteria of COVID-19, ICU length of stay, and mortality in ICU patients with a diagnosis COVID-19. Methods: This retrospective study included 401 patients aged 18 years and older who were followed up and treated in the ICU with a positive real-time polymerase chain reaction test result for COVID-19 between September 01, 2020 and January 31, 2021. After obtaining the ethics committee approval, the demographic data, clinical data, and laboratory results of the patients included in the study were screened from the electronic medical record system and recorded in data-recording forms. Results: The mean age of the 393 patients included in the analyses was 69.42±12.90 years, and 52.7% were male. Eighty-eight percent (n=346) of the patients had comorbidities, with 35.9% having three or more comorbidities. Forty (10.2%) patients who received transfusion had higher values of Acute Physiology and Chronic Health Evaluation score (p<0.05), ICU length of stay (p<0.001), D-dimer (p<0.05), brain natriuretic peptide (p=0.001), lactate dehydrogenase (LDH) (p<0.05), and creatinine (p=0.001) than those without transfusion. The lowest hemoglobin value (p<0.001) and LDH value (p<0.05) were found to be factors effective in transfusion status. The mortality rate was higher in patients who required RBC transfusions (72.5%) than in patients without transfusion requirements (45.9%) (p=0.001). The rate of having three or more diseases was higher in patients with transfusions (55.0%) than in patients without transfusions (33.7%) (p<0.05). Conclusion: This retrospective study demonstrated the association of RBC transfusions with an increase in ICU length of stay and mortality. The decision of transfusion for the critically ill group followed up in the COVID-19 ICU should be individualized, and unnecessary transfusions should be avoided. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) nedeniyle yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) takip edilen hastalarda eritrosit süspansiyonu (ES) transfüzyonu ihtiyacı ve transfüzyonların mortalite üzerine etkilerini araştıran çalışmalar yetersizdir. Bu çalışmada, yoğun bakımlarda COVID-19 tanısı ile takip edilen hastalarda ES transfüzyonlarının COVID-19 prognostik laboratuvar kriterleri YBÜ'de kalış süreleri ve mortalite ile ilişkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Retrospektif olarak planlanan bu çalışmaya 01.09.2020-31.01.2021 tarihleri arasında, YBÜ'de takip ve tedavi edilen 18 yaş ve üzeri, gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu testi pozitif olan 401 hasta alındı. Etik kurul onayı sonrasında, dahil edilen hastaların demografik verileri, klinik verileri ve laboratuvar sonuçları elektronik tıbbi kayıt sisteminden hasta kayıtları taranarak veri kayıt formları dolduruldu. Bulgular: Analizlere dahil edilen 393 hastanın %52,7'i erkek, hastaların yaş ortalaması 69,42±12,90 idi. Hastaların %88'inin (346) yandaş hastalığı vardı ve bunların %35,9'unda 3 ve üzeri ek hastalık saptandı. Transfüzyon yapılan 40 (%10,2) hastanın Akut Fizyoloji ve Kronik Sağlık Değerlendirmesi skoru (p<0,05), yoğun bakımda kalış süresi (p<0,001), D-dimer (p<0,05), beyin kaynaklı natriüretik peptid (p=0,001), laktat dehidrogenaz (LDH) (p<0,05) ve kreatinin (p=0,001) değeri transfüzyon yapılmayan hastalara göre yüksek bulundu. En düşük hemoglobin değeri (p<0,001) ve LDH değeri (p<0,05) transfüzyon yapılma durumu üzerinde etkili faktörler olarak saptandı. ES transfüzyonu yapılan hastalardaki ölüm oranı (%72,5), transfüzyon yapılmayan hastalardakine göre (%45,9) daha yüksek bulundu (p=0,001). Transfüzyon yapılan hastalardaki 3 ve üzeri hastalığa sahip olma oranı (%55,0), transfüzyon yapılmayan hastalara göre (%33,7) daha yüksek bulundu (p<0,05). Sonuç: Bu retrospektif çalışma sonucunda ES transfüzyonlarının artmış YBÜ kalış süresi ve mortalite ile ilişkisi gösterilmiştir. COVID-19 YBÜ'de takip edilen kritik hasta grubunda transfüzyon kararının hasta düzeyinde özelleştirilmesi ve gereksiz transfüzyonlardan kaçınılması gerektiği her zaman göz önünde bulundurulmalıdır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Medical Journal of Bakirkoy is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

COVID-19’da Trombofilaksinin Diğer Yüzü, Spontan Kas Kanaması, Olgu Serisi

Amaç: Koagülopati ve endotel disfonksiyonun COVID-19 hastalarında tanımlanması ile birlikte antikoagülan profilaksi COVID-19 standart tedavi protokolünde yerini aldı. Yeterli trombofilaksiye rağmen hastalardaki yüksek trombotik komplikasyon oranı daha yüksek dozlarda antikoagülan kullanımına yol açtı. Ancak bilindiği üzere antikoagülasyon tedavisi ölümcül kanama komplikasyonlarına neden olabilmektedir. Spontan kas hematomu (SKH) COVID-19’da nadir görülen bir komplikasyon olmakla beraber giderek daha fazla rapor edilmektedir. Olgu: Bu sunumda sizlere Temmuz 2020-Aralık 2021 ayları arasında, COVID-19 yoğun bakım (YB) ünitemizde yatan 674 hastadan SKH görülen 6 olgu serisini (insidans %0,89) sunmaktayız. Yarısı erkek olan hastalarımızın yaş ortalaması 76±5 idi. Çeşitli komorbiditeleri olan hastalar pnömoni nedeniyle yoğun bakıma alındı. Tüm hastaların dissemine intravasküler koagülasyon (DÍK) skoru 5 hesaplandı. Tüm hastalara D-dimer yüksekliği (ortalama: 1,25±0,85 mcg/mL) nedeniyle kilosuna uygun dozda antikoagülan tedavi (düşük molekül ağırlıklı heparin 100 U.I/kg) verildi. SKH tanısı, hastaların yoğun bakıma kabulünden ortalama 11±5,2 gün ve COVID-19 semptomlarının başlangıcından ortalama 17,5±5,7 gün sonra abdominal tomografi ile kondu. Beş hastada psoas kasında, 1 hastada rectus abdominis kasında hematom gözlendi. Olguların tümünde yan veya alt kadran ağrısı ile anemi belirtileri görüldü. Hastaların semptomatik olduğu gün ölçülen hemoglobin düzeyi bir gün öncesine göre ortalama 3,5±0,6 gr/dL düşüktü. Hematomların en geniş çapı ortalama 134±69,1 mm olmakla beraber en küçüğü 61 mm, en büyüğü 220 mm çapındaydı. Bir hastada arteriyel embolizasyon tedavisi uygulandı, diğerleri takip edildi. Olguların %50’si mortal seyretti. Sonuç: Bildiğimiz kadarıyla literatürde COVID-19’a bağlı SKH bildirilen 50 olgu mevcuttu. SKH COVID-19 hastalarında mortaliteyi etkileyen ciddi komplikasyonlardandır. Genellikle spesifik semptomlarla seyretmeyen SKH’nin tanısı zordur. Hemoglobin düşüşü olup semptomu olmayan hastalarda kanama odağı açısından uyanık olunmalı ve hızlı görüntüleme planlanmalıdır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Yoğun Bakım Ünitesinde COVID-19 Nedeniyle Yatan Hastalarda Sigara Íçiciliğinin Laboratuvar Parametreleri ve Mortaliteye Etkisi

Amaç: Sigara içiciliği, epitel geçirgenliğini artırır, oksidatif strese ve iltihaplanma tepkilerine neden olarak solunum yolu viral ve bakteriyel enfeksiyon riskini artırır. Ancak COVID-19 nedeniyle pnömonisi olan kişilerde sigara kullanımının etkisine ilişkin veriler çelişkilidir. Çalışmanın amacı yoğun bakım (YB) ünitesinde COVID-19 hastalarında sigara içiciliğinin, prognoz, mortalite ve laboratuvar parametreleri üzerine etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Ocak 2021-Eylül 2021 tarihleri arasında COVID-19 YB ünitesinde COVID-19 tanısı ile takip edilen yetişkin (>18 yaş) tüm hastaların tıbbi kayıtları retrospektif olarak analiz edildi. Hastalar sigara içip içmemelerine göre 2 gruba ayrıldı. Bulgular: Çalışmaya 576 COVID-19 hastası dahil edildi. Hastaların %53,8’i (n=310) erkek, yaş ortalaması 69±14,8 ve eşlik eden en sık komorbidite hipertansiyon (n=348;%60,4) idi. Erkeklerde sigara içme oranı daha yüksek (n=133;%76,9) idi. Sigara içen hastaların yoğun bakım yatış yaşı, içmeyenlere göre daha azdı (p=0,01). Sigara içenlerde koroner arter hastalığı (KAH), kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) ve malignite varlığı anlamlı şekilde daha yüksek bulundu. Sigara içen hastalarda içmeyen hastalara göre yoğun bakım yatış süresi, hastane yatış süresi ve mortalite arasında anlamlı fark bulunmadı. Hayatını kaybeden hastalarda ek hastalık insidansı daha yüksek bulundu ve bu hastalarda hipertansiyon (HT), KAH ve serebrovasküler olay (SVO) varlığı anlamlı şekilde daha yüksekti. Laboratuvar parametreleri (laktat, WBC, platelet sayısı, nötrofil ve lenfosit yüzdesi, pro-BNP, albumin, ferritin, CRP ve D-dimer) hayatını kaybeden hastalar ile sağ kalan hastalar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklı bulundu. Sonuç: Bu çalışmada sigara içiciliği ile COVID 19 mortalitesi arasında anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir. Sigaranın COVID-19 pnömonisi ve mortalitesi üzerindeki etkilerini görmek için daha geniş çalışmalara ihtiyaç vardır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Role of serological rapid antibody test in the management of possible COVID-19 cases.

BACKGROUND: Although the detection of viral particles by reverse transcription polymerase chain reaction (RT-PCR) is the gold standard diagnostic test for coronavirus disease 2019 (COVID-19), the false-negative results constitute a big challenge. AIM: To examine a group of patients diagnosed and treated as possible COVID-19 pneumonia whose multiple nasopharyngeal swab samples were negative for severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) by RT-PCR but then serological immunoglobulin M/immunoglobulin G (IgM/IgG) antibody against SARS-CoV-2 were detected by rapid antibody test. METHODS: Eighty possible COVID-19 patients who had at least two negative consecutive COVID-19 RT-PCR test and were subjected to serological rapid antibody test were evaluated in this study. RESULTS: The specific serological total IgM/IgG antibody against SARS-CoV-2 was detected in twenty-two patients. The mean age of this patient group was 63.2± 13.1-years-old with a male/female ratio of 11/11. Cough was the most common symptom (90.9%). The most common presenting chest computed tomography findings were bilateral ground glass opacities (77.2%) and alveolar consolidations (50.1%). The mean duration of time from appearance of first symptoms to hospital admission, to hospital admission, to treatment duration and to serological positivity were 8.6 d, 11.2 d, 7.9 d, and 24 d, respectively. Compared with reference laboratory values, serologically positive patients have shown increased levels of acute phase reactants, such as C-reactive protein, ferritin, and procalcitonin and higher inflammatory markers, such as erythrocyte sedimentation rate, lactate dehydrogenase enzyme, and fibrin end-products, such as D-dimer. A left shift on white blood cell differential was observed with increased neutrophil counts and decreased lymphocytes. CONCLUSION: Our study demonstrated the feasibility of a COVID-19 diagnosis based on rapid antibody test in the cases of patients whose RT-PCR samples were negative. Detection of antibodies against SARS-CoV-2 with rapid antibody test should be included in the diagnostic algorithm in patients with possible COVID-19 pneumonia.

Clinical Outcomes and Independent Risk Factors for 90-Day Mortality in Critically Ill Patients with Respiratory Failure Infected with SARS-CoV-2: A Multicenter Study in Turkish Intensive Care Units.

BACKGROUND: There are limited data on the long-term outcomes of COVID-19 from different parts of the world. AIMS: To determine risk factors of 90-day mortality in critically ill patients in Turkish intensive care units (ICUs), with respiratory failure. STUDY DESIGN: Retrospective, observational cohort. METHODS: Patients with laboratory-confirmed COVID-19 and who had been followed up in the ICUs with respiratory failure for more than 24 hours were included in the study. Their demographics, clinical characteristics, laboratory variables, treatment protocols, and survival data were recorded. RESULTS: A total of 421 patients were included. The median age was 67 (IQR: 57-76) years, and 251 patients (59.6%) were men. The 90-day mortality rate was 55.1%. The factors independently associated with 90-day mortality were invasive mechanical ventilation (IMV) (HR 4.09 [95% CI: [2.20-7.63], P < .001), lactate level >2 mmol/L (2.78 [1.93-4.01], P < .001), age ≥60 years (2.45 [1.48-4.06)], P < .001), cardiac arrhythmia during ICU stay (2.01 [1.27-3.20], P = .003), vasopressor treatment (1.94 [1.32-2.84], P = .001), positive fluid balance of ≥600 mL/day (1.68 [1.21-2.34], P = .002), PaO2/FiO2 ratio of ≤150 mmHg (1.66 [1.18-2.32], P = .003), and ECOG score ≥1 (1.42 [1.00-2.02], P = .050). CONCLUSION: Long-term mortality was high in critically ill patients with COVID-19 hospitalized in intensive care units in Turkey. Invasive mechanical ventilation, lactate level, age, cardiac arrhythmia, vasopressor therapy, positive fluid balance, severe hypoxemia and ECOG score were the independent risk factors for 90-day mortality.